Een dag op de campus

Hallo lieve lezers,

Vandaag neem ik jullie een dag mee op de campus, ik heb twee volledige les dagen en dan heb ik nog twee dagen met maar 1 les en twee avonden in de week leer ik de Chinese taal. Het valt qua contacturen mee, wel moeten we veel groepsprojecten doen en alle vakken eindigen met presentatie.

De universiteit is zo groot dat er momenteel 12.500 studenten studeren, waarvan op een enkeling na iedereen op de gigantische campus woon. De campus is zo groot dat er een campus bus is. De eerste keer dacht ik dat het de stadsbus was maar nee. De campus bus rijdt de hele dag rondjes over de campus, een rondje duurt zo'n 15 minuten en er zijn 10 stops. Laatst regende het dus hebben we de campus bus genomen maar anders loop ik gewoon. Wat ik erg opmerkelijk vind is dat er een ventilator bij de bus halte hangt, gewoon in de buitenlucht.

Verder is eigenlijk alles op de campus te vinden, er is een enorm sportcomplex, een supermarkt en er zijn twee kleinere supermarkten, de Cirkle K en de 7-Eleven. Die laatste kende ik nog van mijn tijd in Japan. In elk "College" dit is eigenlijk het gebouw waarin je woont. Is ook een dining hall. Hier kan je voor 29mop (€3,-) eten. Je krijgt rijst en kan dan vlees en groente kiezen, meestal hebben ze 2 soorten vlees en 4 soorten groente om uit te kiezen. De dining hall in mijn "College" is niet heel erg goed, ook niet super slecht, maar soms eet ik met vrienden in die van hun. Verder heb je hier ook nog restaurants, een foodcourt, een bakkerij, een subway en verschillende banken.

In principe hoef je de campus niet af om te leven, alles is hier en de mensen zijn allemaal erg lief. De bewaker maakt vaak een praatje en ook de nachtbewaker begint te kletsen. In de winkels en zo praten ze iets minder goed Engels maar ze doen erg hun best en er is vaak wel een andere student die wil helpen. Dus nee je hoeft de campus niet af, maar heb je gehoord over de reusachtige resorts? Over dat uitzonderlijke fenomeen vertel ik de volgende keer wel!

Liefs,

Loïs

Ik ben er!

Hallo lieve lezers,

Ik ben na 24 lange uren reizen, aangekomen in Macau. Na het vliegtuig verliep de overstap op de boot super goed, Ik moest nog even plassen en alles was er zo enorm schoon! Na de boot kwam ik ook zonder problemen door de douane. Eenmaal bij de taxi was het nog even spannend want ik had alleen Hongkongs geld maar dat was verder geen probleem. 

Toen ik op de campus was afgezet moest ik met een 2 koffers en een tas van samen zo'n 35 kilo mijn weg zien te vinden naar mijn gebouw. Het was niet erg ver maar wel te ver met zoveel gewicht. Ik schreef me in en kreeg een rondleiding. Ook moest ik nog wat andere dingen doen ivm registratie en vis, hier werd ik van hot naar her gestuurd, waarop ik op den duur zei van ja dan bel je degene die ik nodig heb maar. gelukkig deden ze dat. Ik moest mijn eigen beddengoed verzorgen en mijn lader bleek onderweg stuk te zijn gegaan. Dus op naar de campus winkel.

Bij de campus winkel bleken ze niet alles te hebben wat ik nodig was dus gingen we rond 20.00uur met de bus het centrum in, met we bedoel ik mijn kamergenoot en ik. Zij is ook een soort assistent voor iedereen die nieuw is. Ik kocht de spullen bij de Ikea en toen aten we wat bij een lokaal macau's restaurant. In de bus terug viel ik echt bijna in slaap, wat een dag en zoveel indrukken.

Na het douchen had ik graag nog even naar huis gebeld, maar wat blijkt? de openbare wifi heeft een limiet van 8 uur, dus toen ik het liefste de wifi wou deed die het niet. Dat was ff kut, toen heb ik maar mijn meegenomen foto's opgehangen (heb er helaas maar twee, we zijn vergeten meer te printen) en probeerde ik te slapen. Dat samen met iemand op een kamer vind ik nog wel een dingetje, zij moest haar haren föhnen terwijl ik wou slapen. En je het echt 0 privacy dat vind ik echt min.

Nu zit ik in de les, ik heb vandaag al twee introductie lessen gehad en het lijkt opzich wel prima te doen, als het nodig is mag ik nog lessen toevoegen of laten vallen, dat vind ik een prettig idee.

Nou dat was hem voor nu, jullie zijn weer op de hoogte van de grote lijnen, tot snel!

Liefs,

Loïs

Ik kom eraan hoor

Welkom lieve lezers,

Terwijl ik dit typ zit ik bij de gate te wachten, en het is rustig in deze hoek van Schiphol. Het vliegtuig waarmee ik straks naar Hongkong vlieg is een boeing 777-200er met een maximale snelheid van 900km/pu, beter dan zo snel zullen we maar zeggen. De bemanning is net vrolijk aan boord gestapt en ondanks een emotioneel afscheid voel ik me best oke. Afscheid nemen blijft iets wat ik altijd moeilijk zal vinden maar ik heb er ook enorm veel zin in. Dat moet ik niet vergeten. En het zijn vier maanden dus dat is prima te overzien.

Ik vlieg straks in 12 uur in 1x naar Hongkong, hier zal ik een overstap naar een boot of een shuttlebus moeten maken, om vervolgens met de taxi naar de universiteit van Macau te gaan. Eerlijk is eerlijk vind ik het best spannend, ik heb nog geen tickets geboekt en je moet echt opletten. Ik ben natuurlijk nog nooit op het vliegveld van Hongkong geweest dus het wordt even uitvogelen, komt vast goed. Morgen kom ik aan en kan ik een middag rustig even installeren en de dag er na?? College! Ik heb er zin in!

Liefs,

Loïs

It is my pleasure to inform you..

"Dear Ms Loïs Ernst, it is my pleasure to inform you that you have been accepted for admission to the University of Macau."

De woorden waar ik al maanden lang op wachtte zijn er eindelijk, het verlossende woord, ik ga studeren in China. En eerlijk gezegd denk ik dat de medewerkers van de Universiteit in Macau (UMAC) ook niet anders konden. Voordat ik me überhaupt had ingeschreven bij de studie had ik al meerdere malen mailcontact gehad en al talloze vragen gesteld.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen dat de laatste reis naar het oosten iets anders verliep dan gepland, ook iets korter trouwens. Maar ik kan niet ontkennen dat naast dat ik het super spannend vind, ik er ook enorm veel zin in heb. En ik heb frisse moed om van het beste uit te gaan, als het weer stom is schrijf ik het hele land ook af ben ik bang.. Dan is de liefde tussen ons wel even over. Eerst maar documenten in orde maken, me medisch laten keuren en voorbereiden.

Ik ga in ieder geval weer een nieuw avontuur tegemoet naar China, reis je weer mee?

Liefs,
Loïs Ernst

Vandaag een jaar geleden

Welkom lieve lezers,

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik af reisde naar China, een jaar geleden dat ik met een koffer, een paspoort, tranen en een hele familie op Schiphol stond. Ik weet nog goed wat ik voelde; Angst. Bang dat ik mijn vliegtuig zou missen, mijn koffer kwijt zou raken, zou verdwalen of nooit terug zou komen. Dit is een gevoel waar ik dankbaar voor ben, zonder dalen geen pieken.

Eenmaal in het verre China aangekomen verliep alles exact zoals ik het niet gepland had, maar hier hoef ik jullie natuurlijk niks over te vertellen. Ik keek uit naar al jullie reacties en ze stelde nooit teleur! en uiteraard ben ik ook dik tevreden over de dingen die ik wel heb gedaan. Ik heb een mooie Leeuwenshow gezien en een prachtige stad bezocht. Ik heb een vriendin gemaakt en heerlijk gegeten (niet altijd, we houden het eerlijk).

De korte periode in China heeft me ondanks alles ook veel geleerd. Ik ben in mijn eentje naar de andere kant van de wereld gereisd ondanks het feit dat alle vezels in mijn lichaam zeiden: Nee. Ik ben een blog begonnen en mede door de positieve berichten daarop, studeer ik nu Communicatie. Ik heb geleerd hoe belangrijk een thuis is, en dat (hoe cliché ook) thuis geen plek is maar het de mensen zijn.

Ik zal naast deze blog ook nog een filmpje plaatsen, een zo genoemde mini-vlog van mij.

Het was me een genoegen!

Liefs,

Loïs

Douchen de honden elke dag in jouw land?

Welkom lieve lezers,

Soms denk ik in ongeloof terug aan de vraag van mijn gastmeisje; Douchen de honden in jouw land elke dag? Ik had haar net verteld over mijn hond, Bink. Over hoe hij zo graag op de bank mag liggen. En net een teddy beer is. Ze schrikt even als ik een foto laat zien van een grote Duitse Herder. Zij had toch andere ideeën over het woord teddybeer. Ik leg haar uit dat de honden niet elke dag douchen, de meeste honden houden niet eens van water. Hier in China douchen ze wel elke dag drukt ze me op het hart. Zielig denk ik nog.

De mensen genieten hier heel anders van dingen. Huisdieren komen amper voor en worden dan lang niet zo liefdevol behandeld. Ook gaan de mensen op een andere manier met elkaar om. Laatst stond ik met de kok te praten en toen werd ik praktisch terug geroepen door een van mijn gastjongens (moet je net bij mij zijn). Waarom stond ik met de kok te praten? Dat is personeel? Ja jongen en zonder deze kok had jij niet elke dag een heerlijk bord warm eten. Wat zeg ik? twee borden eten. Er wordt hier alleen maar warm gegeten. En dat eten mag best koud worden. Soms staat een gerecht al 15 minuten klaar tot het opgediend wordt. Aan dat soort dingen kunnen ze zich echt niet storen.

Waar wel veel waarde aangehecht wordt is het gevoel van trots richting het land. Als er iets goeds gebeurd wordt dit op het land getrokken in plaats van op de persoon. Trots is sowieso iets wat iedereen hier heel hoog heeft zitten. Helemaal als je terecht ben gekomen in een gezin met 7 auto's voor de deur voel je de sociale druk enorm. Ik ben hier denk ik iets te nuchter voor, een zwarte Tesla rijdt net goed als een grijze hoor ;)

Liefs,

Loïs

p.s. Laat het me weten of jullie interesse hebben om een stukje uit mijn boek te lezen!

Dan schrijf je toch een boek

Welkom lieve lezers,

Het heeft even mogen duren, maar ik had het dan ook heel druk met anderen dingen. Dingen als; elke dag binnen zitten, wasjes draaien, eten, binnen zitten, wasjes draaien, eten. En zo verder. De familie is nog niet terug en ik kom nog steeds niet buitenshuis als het niet hoeft. Laatst was het wel even nodig en ging ik op avontuur naar het winkelcentrum.

Op een zebrapad waar normaal gesproken 30 mensen tegelijk lopen, lopen nu enkel 5 mensen. Om wat voor gebouw dan ook binnen te komen, moet je eerst gecontroleerd worden op temperatuur en kan je je handen desinfecteren. Eenmaal in het winkelcentrum zijn bijna alle winkels gesloten. En als je een winkel naar binnen gaat word je weer gecontroleerd. Want stel je voor dat je in die 50 meter ineens wél koorts hebt gekregen.

Om de tijd binnen dan toch wat te doden ging op zoek naar bezigheden en nieuwe dingen om te leren. Dan schrijf je toch een boek zei mijn vader. Nou ik ben begonnen, maar ik twijfel of iemand hem ooit wil lezen. Met 24 uren in de dag heb je meer dan 1 hobby nodig. Zo ben ik dus ook druk in de weer met de piano en leer ik Hàny? (Chinees). Ook heb ik gisteren een brood gebakken, en alle ingrediënten voor arretjes cake zijn in huis. Vervelen doe ik me dus niet, maar ik had mijn verblijf in China wel heel anders voorgesteld.

Als ik weer iets interessants of merkwaardigs zie of mee maak zijn jullie de eerste die het horen! Fijne Valentijnsdag.

Liefs,

Loïs

Lekkel lekkel

Welkom lieve lezers,

Zondag komt waarschijnlijk de vader en de huishoudster van het gezin weer terug. Na 3 weken alleen eindelijk een beetje gezelschap. Met een beetje geluk houdt dat ook in dat de kok weer terug komt. Zoals de meesten van jullie nu wel weten is het eten hier erg raar. En dan heb ik het over de zoetwaterschildpadden en ons huisdier de gans die ons lekker mocht smaken. Maar eerlijk is eerlijk het eten is ook wel erg lekker. Mijn kamer is dichtbij de keuken en als ik op mijn kamer zit hoor ik de geruststellende klanken van de keuken.

Veel gerechten bevatten of worden gewokt in olie. Om de wokpan van olie te voorzien gebruikt de kok een soort kleine roe. En de kok is een klein dun 25-jarig ventje, die geen baard en paard heeft. Hij heeft wel 5 sterren op zijn naam staan (zeggen ze), en dat geloof ik wel. Elke dag zet hij weer een plaatje neer, wat nog lekker is ook.

Het meeste wat we eten is vis en soms wat vlees. Maar over het algemeen worden alle gerechten met rijst geserveerd. En nu hoor ik iedereen al denken; "lekker droge wittte rijst". Maar hier zitten altijd een soort dunne plakjes bij. Ik ben er nog niet achter of dit iets van fruit of vlees is, en eigenlijk vind ik de plakjes zelf niet zo lekker. Maar de sappen er van wel (Lekker duidelijk Loïs).

Het ontbijt ben ik eerlijk gezegd niet zo'n fan van. Ze eten voornamelijk een soort soep witte soep met varkenslever, Porridge heet het. Ook eten we wel dumplings, dezen worden geserveerd in een soort soep en zijn heel anders dan in Nederland. En die in Nederland vind ik dan toch wel lekkerder.

Liefs,

Loïs