Dit is Macau

Hoi lieve lezers,

Vandaag vertel ik jullie wat meer over Macau als stad, om te beginnen is de stad ongeveer net zo groot als Zwolle maar ze hebben ongeveer 5,5x zoveel inwoners. Macau is een onderdeel van China maar toch willen ze apart van China zijn, ze hebben wel dezelfde overheid maar sommige regels zijn dan weer anders. Als je naar China gaat moet je dus ook heel officieel de grens over en de douane door, en je krijgt dus ook elke keer een stempel. Ondanks dat het hele proces het al een beetje weggeeft dat je niet meer in China bent, zie je het ook gelijk. De wegen en gebouwen zijn allemaal zo ontzettend anders in vergelijking met China. Alles is hier in Macau net even iets netter. Ook rijden ze op de linker weghelft, waar ik echt zo aan moest wennen. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet vele malen de verkeerde kant op heb gekeken bij het oversteken. Of als ik vanuit de bus een auto in kijk en zie dat ze alleen op hun telefoon kijken, of dat er helemaal niemand zit, is toch een seconde van verwarring.

Macau is dan ook het Las Vegas van China, in China zijn casino's verboden maar Chinezen mogen wel graag gokken, het enige wat ze wel mogen zijn van die soort kraskaartjes. Ik heb geen idee hoe het verder werkt dus misschien kan je ook helemaal niet krassen. Maar in ieder geval, hier mag je dus wel gokken en het hele ding van Macau is dus ook casino's en resorts.

Macau bestaat uit 3 wijken, je het Coloane dat ligt het meest zuidelijkst, daarboven ligt Taipa en in het noorden heb je Macau (noemen wij vaak Macau Macau, lekker creatief). Macau ligt aan China vast en Taipa en Coloane liggen op een eiland die door een brug aan Macau vast zitten. Nu hoor ik je denken: "Loïs waar ligt dan de universiteit?" ja en dat is dus een grappig verhaal. Macau is een best vooruitstrevende en rijke stad, het is tevens ook het dichtstbevolkte van alle landen en afhankelijke territoria ter wereld, dus ontzettend vol. Jaren geleden bedachten ze in Macau dat ze eigenlijk wel een nieuwe campus nodig hadden, eentje die 12.000 studenten zou bergen, ze hadden alleen geen ruimte. Dus wat doe je dan? dan klop je bij de buren aan om te vragen of je misschien een stuk land mag huren. Zo gezegd, zo gedaan ze groeven een tunnel onder het kanaal door en bouwden een campus.

Dat was niet het enige wat ze nodig hadden, Macau ligt naast wereldstad Hongkong maar de oceaan ligt er tussen, best onhandig. Toen besloten Hongkong, Zhuhai en Macau om werelds langste zeeoverstekende brug te bouwen. Maar ze hebben ook gelijk maar even een eiland aangelegd waar die brug dan aan land zou komen. Mijn vrienden en ik hebben er wel eens over gegrapt dat als er ooit een WK in Macau mag worden gehouden, dat ze speciaal voor de gelegenheid een eiland met een stadion maken, geef ze een paar jaar.

Maar de casino's zijn dus het ding van Macau, je hebt in Taipa 4 grote resorts. Je hebt The Galaxy, met 1 miljoen vierkante meter is dit (als ik me niet vergis) de grootste. De ramen hebben een gouden gloed dus overal waar je kijkt is goud, zelfs jijzelf als de zon er net even op valt. Dan heb je The Londoner en Parisian, ik weet niet zeker of dezen ook een casino hebben, maar zijn hele grote winkelcentrums en spa's etc. En als laatste heb je The Venetian, dit is het grootste casino ter wereld. Nou ben ik niet zo'n gokker maar best leuk om even te kijken, en rond te lopen. Ze hebben allemaal ook heel veel winkels en de resorts zijn in de stijl van de naam, zo heb je in The Venetian een kanaal met daarin gondels waar je een tochtje in kan maken, en buiten The Parisian staat een gigantische Eifeltoren.

Macau is echt een bijzondere plek, het is de perfecte mix tussen China en het westen. Zo vieren ze zowel kerst als het Chinese nieuw jaar en zijn ze dus ook vrij op deze feestdagen. En overal zijn openbare toiletten, welke schoon zijn en daadwerkelijk een toilet is, geen gat in de grond. Het is er eigenlijk altijd mooi weer en over het algemeen zijn de mensen best wel lief. Dus als je ooit inde buurt begeeft? kom vooral eventjes langs, het is het meer dan waard.

Liefs,

Loïs Ernst

Studieontwijkend gedrag

Hoi lieve lezers,

Terwijl ik dit schrijf weet ik zelf ook drommels goed wel dat ik eigenlijk zou moeten studeren. En dat ga ik ook echt wel doen, maar het is zo verwarrend soms. De lessen zijn allemaal goed te volgen, maar waar wij op de Hanze echt heel diep op in gaan bespreken ze hier slechts eenmalig en vergeten het dan weer. Waar wij heel uitgebreid en gegrond onderzoek moeten doen, zijn ze hier gemiddeld twee weken met een volledig project bezig. En dan bedoel ik studentenweken.

Iedereen zegt altijd dat Chinezen zo ijverig zijn en zo hard werken, en ik zeg niet dat het niet waar is maar het ligt wel net even anders. Of beter gezegd, deze generatie zit net even anders in elkaar. Een vriend vertelde mij dat de basisscholen en middelbare scholen gewoon een hele dag duren. En dit wist in natuurlijk nog wel van mij vorige bezoek aan China, maar het blijft me toch verbazen. Hij zag zijn ouders dan soms 's avonds even als hij naast zijn huiswerk tijd had en daar was het dan mee gezegd. "Maar heb je dan wel van je jeugd genoten?" vroeg ik hem? Verbaasd keek die me aan, "natuurlijk niet! wat denk je zelf?" vroeg hij lachend.

Later vertelt hij me hoe zijn leven er later uit gaat zien, hij moet voor zijn gezin zorgen en ook zijn kinderen gaan later zo veel uren naar school. Ze hebben ook niet echt een keuze, dat is normaal hier. Maar toch heb ik het idee dat ook deze generatie het toch een beetje anders wil doen. En ik verwacht niet dat de vrouwen gaan werken, de mannen thuis blijven en ze hun kind thuisonderwijs gaan geven. Maar ze gaan het wel anders doen.

Ik mis de ijverigheid ook tijdens de lessen, wanneer ik een presentatie geef en iedereen een spelletje doet op de Ipad. Of soms is de les begonnen en zijn er 10 mensen, geleidelijk aan druppelen de rest van de 50 dan wel binnen. Maar ook zonder dat de docent op kijkt of dat er verontschuldigingen aan te pas komen. Nou moet ik zeggen dat dit alleen bij mijn Chinese leraar zo is, de westerlingen zeggen er wat van. En dat vind ik ook niet meer dan normaal, ik zou me denk ik kapot schamen als ik 20 minuten te laat zou zijn, laat staan elke dag.

Toch heb ik daar ook mee om moeten leren gaan, wat voor een Nederlander 15.00 uur is, is voor een Braziliaan 15.20 uur. Gelukkig hebben we van elkaar geleerd, maar in het begin was ik er wel echt pissig over. En begrijp me niet verkeerd, ik mag zelf ook graag treuzelen en ik ben regelmatig een paar minuten te laat maar dat is anders ;).

Liefs,

Loïs Ernst

Kan thuis op twee plekken zijn?

Hi lieve lezers,

Soms lees ik verhalen of zie ik filmpjes over hoe mensen die reizen nooit meer echt thuis zullen zijn, omdat hun thuis op meerdere plekken op de wereld is. In het begin van dit semester vond ik dat de aller grootste onzin, in ieder geval voor mij. Voor mij is thuis waar mijn mensen zijn, mijn familie waar ik onuitputtelijk op terug kan vallen, mijn vriendinnen die af en toe mij wel achter het behang kunnen plakken door mijn koppigheid en mijn vrienden die zich hard op afvragen of ik dat echt gezegd heb. Ofwel: mijn thuis zijn mijn mensen.

Maar je gaat er toch over nadenken, wat is het dan met mij en China? Iedereen vraagt altijd terecht aan mij waarom heb je gekozen voor China? Zij geven mij dan altijd een logisch antwoord: Een goede beurs, de toekomst ligt in China of ik ben hier gewoon ingedeeld. Maar wat is mijn antwoord? Ik was erg jong toen China mij al aansprak en het is wel minder geweest, maar nooit weggegaan.

Maar wat is het dan wat mij zo aan spreekt? Want als je even heel eerlijk ben. Ze spugen en roggelen op straat, zo smakken en boeren ze tijdens het eten en is een WC soms letterlijk een gat in de grond die je niet kan doorspoelen en waar geen wc papier is (neem altijd je eigen tissues mee). Er wordt binnen gerookt en op een of andere manier verkiezen ze de veger boven de stofzuiger??

Maar als ik in een stadje midden in China zit, waar de meesten onder de indruk zijn van westerlingen. Terwijl ik met mijn gebrekkige Chinees een gesprek met een oude mevrouw voer,ik haar lekkere handlotion ruik en ze me met haar slechte gebit de grootste en trotste glimlach ooit toewerpt, dan voel ik dat ik leef. Dan weet ik dat ik ook hier hoor, dat ik mijn chinees moet verbeteren dat ik nog lang niet klaar ben.

Maar thuis? Nee China wordt nooit mijn thuis noch een ander land. Ik heb 1 thuis, het ligt onder zee niveau, denkt de wereld met 17 miljoen mensen volledige te kunnen verbeteren, is toch niet perfect maar blijkt precies perfect te zijn voor mij. Een plek waar ik na mijn reizen in Azië het liefst naar terugkeer voor: haring, oude kaas, hagelslag en fritessaus van de Mc Donalds. Maar vooral voor mijn thuis, of wel mijn mensen.

Liefs,

Loïs Ernst

Thailand, hoge pieken en diepe dalen

Hoi lieve lezers,

Vorige week was ik in Thailand, de reis begon in Bangkok. In een klein hotelletje midden in Bangkok zaten we vlakbij de nachtmarkt, hier gingen we dan natuurlijk ook even kijken. Nou en ik ben echt niet wereldvreemd maar, op het moment dat er een alligator op z'n zijde hangt en er als een soort Spaanse ham plakjes af worden gesneden, dan ben je mij kwijt. Ik was daar zo verbaasd over, en dan zeggen mensen altijd dingen over China, nou dit heb ik in al mijn tijd in China nog nooit meegemaakt. En niet alleen een alligator maar ook schorpioenen en spinnen op een stokje, ik wist niet hoe snel ik weg moest komen als ze er weer aan kwamen.

In Thailand is wiet dus ook legaal, waar ik als Nederlanders geen moeite mee heb maar er ook niet van onder de indruk ben. De rest besloot wat joints te roken en hasj gummi beertjes te halen. De volgende dag vroeg een van onze jongens zich hardop af: "goh zal ik er alvast 3 nemen? want gisteren nam ik er 2 en toen voelde ik niets." Hm zei ik, misschien niet nu al? gezien het nog niet eens 10 uur is.. sprak ik hem nog moederlijk toe. Het mocht niet baten, gedurende de dag heeft de beste jongen in totaal 15 beertjes weg lopen kauwen. 'S avonds zaten we gezellig met elkaar op een terrasje. De ene met een joint, de ander met een flesje water tot het noodlot toe sloeg, hij ging even een rondje lopen want hij voelde zich toch niet zo lekker, 2 uur later zaten we op het politiebureau zijn vermissing door te geven. Na een uur lang rondjes te hebben gelopen, in hotel te hebben gekeken en 100 appjes en belletjes later gaven we het op en klopten we bij de autoriteiten aan voor hulp. Gelukkig belde die uiteindelijk en konden we hem met een taxi ophalen, hij was alles uit de film kwijt en is onder een brug wakker geworden. En dat valt in Bangkok niet zo op, er zijn heel veel mensen die op straat slapen. Maar gelukkig hij was terug!

De volgende dag belde ik met mijn ouders, Thailand was allemaal leuk en aardig maar niet zo bijzonder en absoluut niet een van mijn favoriete Aziatische landen. En toen vlogen we naar Phuket om te eiland hoppen. Of wel met een boot bij de eilanden langs, en ik was verkocht (niet letterlijk gelukkig, je hoort soms verhalen). De prachtige witte stranden, helder blauwe oceaan, beeldschonen uitzichten en zo kan ik nog wel even door gaan. We gingen snorkelen en onder water zagen we Nemo, anemoon, babyhaaitjes en wat al niet. Het was zonder twijfel een van de mooiste ervaringen van mijn leven, en het feit dat Thailand niet zo bijzonder is ben ik snel terug gekomen.

Liefs,

Loïs Ernst

Op naar land nummer 11

Hoi lieve lezers,

Afgelopen week was ik in Zuid-Korea. Samen met twee vriendinnen zijn we 4 dagen in Seoul, de hoofdstad, geweest en hier hebben we van alles gedaan. We hebben markt bezocht, heerlijk gegeten, gewinkeld tempels bekeken en een uitstapje naar de DMZ gemaakt. Dit staat voor demilitarized zone, dit is een gebied tussen Noord- en Zuid-Korea. Hier kon je met een verrekijker over de grens het dichtstbijzijnde stadje in kijken. Beide landen hadden een vlag en dat is nog wel een grappig en vooral heel kinderachtig verhaal. Toen de landen eindelijk besloten hadden om geen oorlog meer te voeren maar ook geen zaken te doen, ontstond dit gebied. Zuid heeft op den duur toen een vlaggenmast met daaraan uiteraard een vlag neer gezet. Ja maar wacht even dacht noord toen, dat kunnen wij beter en hebben toen je raad het al, een hogere vlag neergezet. Zo ging dat heen en weer tot er op een duur een overeenkomst is getekend waarin stond dat dit soort kinderachtige gedrag niet meer kon. (Misschien dat ze iets andere woorden gebruikten, maar ik mag graag denken van niet).

Dinsdagnacht kwamen we moe maar voldaan weer thuis. Die andere meiden gaan dinsdag naar Thailand, omdat we een dag vrij hebben van school. Ik zou eigenlijk niet mee omdat ik een tripje naar China wou, maar had nog niks geboekt. Nu vertelde de vriendin waarmee in naar China zou dat ze niet meer kan omdat haar (en andere Portugees sprekende vrienden) een tripje van de overheid is aangeboden, en tegen een gratis tripje kan je uiteraard geen nee zeggen. Dus heb ik gisteren ook maar een vliegticket naar Thailand geboekt. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om 5 dagen alleen hier te zijn, of alleen op reis te moeten. Als ik een mooie boom zie wil ik gewoon tegen iemand zeggen: "goh moet je kijken, mooie boom", dus nu ga ik naar Thailand daar hebben ze vast mooie bomen.

Zo'n semester in het buitenland is onwijs leuk maar af en toe ook gewoon best wel pittig, en ik probeer er dus ook maar gewoon het beste van te maken. Een reisje naar een land waar ik nog nooit geweest ben is dan spannend maar tegelijkertijd ook leuk om te doen. Ik laat jullie weten hoe het is geweest, stiekem hoop ik dat we ook kunnen chillen. De afgelopen twee reisje bestonden voornamelijk uit lopen, ontdekken en vroeg opstaan, dus ik heb wel een vakantie verdiend pff. Hahaha grapje natuurlijk!

Liefs,

Loïs Ernst

p.s.

De informatie over de DMZ heb ik van onze reisgids, als het niet helemaal klopt mijn excuses voor het slechte geheugen.

Een echte Nederlander in Hongkong

Halo lieve lezers,

Stokbrood, pindakaas, hagelslag, gehaktballen en haring. Je snapt het, allemaal heerlijke delicatessen in Nederland en voor mij stuk voor stuk favorieten. Maar hebben ze dit in Macau? Nee. Nu gingen we gisteren naar Hongkong, dit is net als Macau een stad op zich en ligt toevallig naast Macau. Een vriendin zei dat ze graag even bij de Scandinavische winkel langs wou, zij komt uit Noorwegen en had ook wel zin in dingen van thuis. En gezien Hongkong ongeveer twee keer zo groot is als Macau, hebben ze daar een Scandinavische winkel. Goh dacht ik, misschien hebben ze dan ook wel een Nederlandse winkel.

En die hebben ze. €7,29 voor pak hagelslag, €8,63 voor een potJE pindakaas, €4,86 voor 3 blikjes Unox leverpastei, €11,43 voor een pak overheerlijke Chocomel en €12,76 voor een fles Karvan Cévitam. In dit geval ben ik dan wel een echte Nederlander. Nou zegt mijn vader altijd: beter duur dan niet te krijgen, en in de meeste gevallen heeft hij hierin gelijk maar er is een grens. En dit ligt ergens rond €3,50 in deze gevallen!

Nu was de Nederlandse winkel gisteren gesloten en heb ik dit allemaal op het internet kunnen lezen. Want ik denk dat als ik in die winkel had gestaan, dat ik toch was bezweken onder de vloek van Calvé en De Ruijter. Misschien had ik als echte Nederlander nog wel af kunnen dingen, zoals ik gisteren op de markt deed. We gingen naar de Ladies Market.. Uhm de Ladies Market? vroeg de enige jongen in ons gezelschap aarzelend. Ja daar mag jij ook komen kreeg hij als antwoord, waarna we lachend de metro in liepen.

Ik heb natuurlijk weer meer gekocht dan dat ik wou, en ik wou al meer dan ik eigenlijk nodig had. Het goede nieuws is dat ik voor iedereen bijna klaar ben met de souvenirs, het slechte nieuws is dat ik vooral klaar ben mét de souvenirs. De helft van mijn koffer zit al vol. Als ik dan naar mijn handdoeken, kussens en deken kijk of gezicht crème en deo op doe denk ik bij mezelf, ja maar dit hoeft allemaal niet mee terug, dus dat komt helemaal goed met die koffer. Wie houd ik voor de gek. Ben bang dat deze onderhandelaar terug moet naar de markt, dit keer met een doel: een extra koffer, maatje XXL.

Liefs,

Loïs Ernst

Een trip naar Beijing

Lieve Lezers,

Afgelopen 6 dagen was ik in Beijing de hoofdstad van China, of wel ik was in het echte China. En voor degene die het niet weten, dat is precies de plek vlakbij de Chinese Muur. En daar ben ik dus ook geweest. De eerste paar dagen hebben we de hotspots in de stad bekeken. Zo gingen we naar Tiananmen square, elke dag wordt de vlag gehesen en laten zakken. Deze daling hebben we in totaal 2x gezien, ze marcheren vervolgens naar binnen en de volgende dag wordt er een gloednieuwe vlag gehesen. Tiananmen square is het grootste plein ter wereld (heb ik mij laten vertellen) en deze staat dan ook bom vol. Een afstand van normaal gesproken 5 minuten duurt nu een goede 40 minuten, en dat is als je elkaar niet kwijt raakt.

Op 1 oktober is het een nationale feestdag in China, deze dag gingen we naar de Chinese Muur. Normaal is dit een van de drukste dagen van het jaar, maar wij gingen naar een minder toeristische plek van de muur want we gingen op de muur kamperen! Bepakt met onze tenten, slaapzakken, slaapmatjes en rugzakken vol snacks begonnen we aan de tocht. Het was een lange zware tocht met knikkende knieën en trillende benen. Maar we hebben het gered, en het uitzicht was fantastisch. We aten onze snacks, kletsten en met een discolamp en een box die iemand had meegebracht vierden we een feestje onder de sterrenhemel. Wat een geweldige ervaring. Toen het tijd was om te slapen bleek het gevoelsmatig 5 graden te zijn maar door de moeheid (en de alcohol voor de anderen) vielen we toch in slaap. De volgende ochtend keken we de zonsopgang om vervolgens in alle ochtendkou de tenten weer af te breken, en onze weg naar huis te vinden. Op de terugweg namen we de dirt road welke ipv 1,5 uur in 20 minuten te doen was, heerlijk na zo'n nacht.

De volgende dagen bekeken we nog het zomerpaleis, de hemel tempel en de verboden stad. De verboden stad was ook een erg mooie en bijzondere ervaring. We hadden een tourguide geboekt die ons met z'n paarse teddy beer aan een stok en een bordje stond op te wachten. We kregen allemaal een oortje, en volg de paarse vlag bleef die maar tegen Team Jay zeggen ( zo noemde hij ons). Het was een vriendelijke jonge vent en hij heeft ons alles vertelt over de geschiedenis, en nog belangrijker hij heeft ons de beste fotoplekjes laten zien. Naarmate de dag vorderde en de zon steeds hoger stond begonnen we in te kakken, hij opperde een lunch pauze en toen konden we weer verder.

Na de tour gingen we naar een centrum om wat souvenirs van mijn favoriete Chinese merk te kopen, we sloten de dag af met Hotpot. Overal waar ik de kans kreeg praatte ik zo veel mogelijk Chinees. Op den duur vroeg iedereen aan mij of ik wat kon vragen of iets kon vertalen, zo ver is mij Chinees helaas nog niet. Ik stond in een klein winkeltje en vroeg in mijn beste Chinees aan een medewerkster wat iets was, zonder te vragen wat ik zei gaf ze antwoord. Had er alleen niet zo goed over na gedacht dat ik dat misschien wel niet kon verstaan, had ik toch nog Google Translate nodig haha. Het bleek een bloemenvaasje te zijn.

Vannacht om 1.00 uur kwam ik moe maar voldaan thuis, wat een fantastische reis!

Liefs,

Loïs Ernst

Macau is groot zat

Hallo lieve lezers,

Ja waar moet je eigenlijk beginnen, ik zit hier nu 4 weken en eerlijk gezegd heeft de tijd gevlogen. Iedereen hier zegt altijd dat Macau niet zo groot is, maar dat vind ik juist leuk en het is groot zat wat mij betreft. Ik weet inmiddels een beetje welke bus ik moet nemen, ik herken de haltes en verbeter Google Maps soms op snellere routes. Nou moet ik zeggen dat we ook wel eens gigantisch verdwaald zijn geraakt en van een bouwput ineens midden op de snelweg stonden. Heeeel misschien hadden we naar het 'keer om' bordje moeten luisteren, oeps. Die route duurde 2 uur wat normaal gesproken in 20 minuten te doen is, maar hé we hebben enorm gelachen, dat is ook belangrijk.

Mijn vrienden hier zijn eigenlijk een beetje willekeurig in Macau terecht gekomen. De meesten zijn dan ook nog nooit eerder in Azië geweest, ik daarentegen heb bewust voor China gekozen en ben van plan om ook nog regelmatig terug te komen. Maar de rest heeft dat niet dus zij willen zo veel mogelijk reizen in de periode dat ze hier zijn, en dat is besmettelijk. Ik ben druk bezig met mijn visa (morgen heb ik een afspraak) voor mijn reis naar Beijing, en er worden plannen besproken om naar andere landen te reizen zoals Korea en de Filipijnen. Want ja als je er toch bent, moet je je tijd zo goed mogelijk benutten.

Wat ik wel heel erg merk is dat het lastig is om Chinese vrienden te maken, of niet echt lastig maar je moet heel proactief op mensen af stappen, andersom gebeurd dat niet echt. Als je eenmaal met elkaar gesproken hebt dan zit het wel goed en kan je altijd wel een groet verwachten. Toch vinden ze het lastig om altijd maar Engels te moeten praten dus blijven de gesprekken kort en oppervlakkig, begrijp ik ook wel. Laatst stond ik op de lift te wachten en begint een wildvreemde jongen die achter mij bij de snoep automaat stond ineens tegen mij te praten, zo ging het gesprek:

Jongen: Hello
Loïs: Hi!
Jongen: Where are you from?
Loïs: The Netherlands, you?
Jongen: I am from here.
Loïs: Oh okay!
Jongen: Bye

Dus ik wil niet zeggen dat ik helemaal nooit door Chinese mensen word benaderd, maar als het wel gebeurt is dit het. Geen idee wat ik daar dan mee moet hahaha, gelukkig kwam de lift. Saved by the bell zullen we maar zeggen.

Liefs,

Loïs Ernst