Hi lieve lezers,

Soms lees ik verhalen of zie ik filmpjes over hoe mensen die reizen nooit meer echt thuis zullen zijn, omdat hun thuis op meerdere plekken op de wereld is. In het begin van dit semester vond ik dat de aller grootste onzin, in ieder geval voor mij. Voor mij is thuis waar mijn mensen zijn, mijn familie waar ik onuitputtelijk op terug kan vallen, mijn vriendinnen die af en toe mij wel achter het behang kunnen plakken door mijn koppigheid en mijn vrienden die zich hard op afvragen of ik dat echt gezegd heb. Ofwel: mijn thuis zijn mijn mensen.

Maar je gaat er toch over nadenken, wat is het dan met mij en China? Iedereen vraagt altijd terecht aan mij waarom heb je gekozen voor China? Zij geven mij dan altijd een logisch antwoord: Een goede beurs, de toekomst ligt in China of ik ben hier gewoon ingedeeld. Maar wat is mijn antwoord? Ik was erg jong toen China mij al aansprak en het is wel minder geweest, maar nooit weggegaan.

Maar wat is het dan wat mij zo aan spreekt? Want als je even heel eerlijk ben. Ze spugen en roggelen op straat, zo smakken en boeren ze tijdens het eten en is een WC soms letterlijk een gat in de grond die je niet kan doorspoelen en waar geen wc papier is (neem altijd je eigen tissues mee). Er wordt binnen gerookt en op een of andere manier verkiezen ze de veger boven de stofzuiger??

Maar als ik in een stadje midden in China zit, waar de meesten onder de indruk zijn van westerlingen. Terwijl ik met mijn gebrekkige Chinees een gesprek met een oude mevrouw voer,ik haar lekkere handlotion ruik en ze me met haar slechte gebit de grootste en trotste glimlach ooit toewerpt, dan voel ik dat ik leef. Dan weet ik dat ik ook hier hoor, dat ik mijn chinees moet verbeteren dat ik nog lang niet klaar ben.

Maar thuis? Nee China wordt nooit mijn thuis noch een ander land. Ik heb 1 thuis, het ligt onder zee niveau, denkt de wereld met 17 miljoen mensen volledige te kunnen verbeteren, is toch niet perfect maar blijkt precies perfect te zijn voor mij. Een plek waar ik na mijn reizen in Azië het liefst naar terugkeer voor: haring, oude kaas, hagelslag en fritessaus van de Mc Donalds. Maar vooral voor mijn thuis, of wel mijn mensen.

Liefs,

Loïs Ernst