Welkom lieve lezers,

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik af reisde naar China, een jaar geleden dat ik met een koffer, een paspoort, tranen en een hele familie op Schiphol stond. Ik weet nog goed wat ik voelde; Angst. Bang dat ik mijn vliegtuig zou missen, mijn koffer kwijt zou raken, zou verdwalen of nooit terug zou komen. Dit is een gevoel waar ik dankbaar voor ben, zonder dalen geen pieken.

Eenmaal in het verre China aangekomen verliep alles exact zoals ik het niet gepland had, maar hier hoef ik jullie natuurlijk niks over te vertellen. Ik keek uit naar al jullie reacties en ze stelde nooit teleur! en uiteraard ben ik ook dik tevreden over de dingen die ik wel heb gedaan. Ik heb een mooie Leeuwenshow gezien en een prachtige stad bezocht. Ik heb een vriendin gemaakt en heerlijk gegeten (niet altijd, we houden het eerlijk).

De korte periode in China heeft me ondanks alles ook veel geleerd. Ik ben in mijn eentje naar de andere kant van de wereld gereisd ondanks het feit dat alle vezels in mijn lichaam zeiden: Nee. Ik ben een blog begonnen en mede door de positieve berichten daarop, studeer ik nu Communicatie. Ik heb geleerd hoe belangrijk een thuis is, en dat (hoe cliché ook) thuis geen plek is maar het de mensen zijn.

Ik zal naast deze blog ook nog een filmpje plaatsen, een zo genoemde mini-vlog van mij.

Het was me een genoegen!

Liefs,

Loïs