Welkom lieve lezers,

Soms denk ik in ongeloof terug aan de vraag van mijn gastmeisje; Douchen de honden in jouw land elke dag? Ik had haar net verteld over mijn hond, Bink. Over hoe hij zo graag op de bank mag liggen. En net een teddy beer is. Ze schrikt even als ik een foto laat zien van een grote Duitse Herder. Zij had toch andere ideeën over het woord teddybeer. Ik leg haar uit dat de honden niet elke dag douchen, de meeste honden houden niet eens van water. Hier in China douchen ze wel elke dag drukt ze me op het hart. Zielig denk ik nog.

De mensen genieten hier heel anders van dingen. Huisdieren komen amper voor en worden dan lang niet zo liefdevol behandeld. Ook gaan de mensen op een andere manier met elkaar om. Laatst stond ik met de kok te praten en toen werd ik praktisch terug geroepen door een van mijn gastjongens (moet je net bij mij zijn). Waarom stond ik met de kok te praten? Dat is personeel? Ja jongen en zonder deze kok had jij niet elke dag een heerlijk bord warm eten. Wat zeg ik? twee borden eten. Er wordt hier alleen maar warm gegeten. En dat eten mag best koud worden. Soms staat een gerecht al 15 minuten klaar tot het opgediend wordt. Aan dat soort dingen kunnen ze zich echt niet storen.

Waar wel veel waarde aangehecht wordt is het gevoel van trots richting het land. Als er iets goeds gebeurd wordt dit op het land getrokken in plaats van op de persoon. Trots is sowieso iets wat iedereen hier heel hoog heeft zitten. Helemaal als je terecht ben gekomen in een gezin met 7 auto's voor de deur voel je de sociale druk enorm. Ik ben hier denk ik iets te nuchter voor, een zwarte Tesla rijdt net goed als een grijze hoor ;)

Liefs,

Loïs

p.s. Laat het me weten of jullie interesse hebben om een stukje uit mijn boek te lezen!