Welkom lieve lezers,

Dit bericht typ ik terwijl ik geniet van een heerlijk pudding cakeje. Eigenlijk is het geen pudding maar ei, zoete ei om precies te zijn. Waarschijnlijk heb je deze cakejes in Nederland ook wel maar daar had ik ze nog nooit gehad. En nu kan ik er heerlijk van genieten. Ik heb dit puddingcakeje gekregen toen we net boodschappen deden. Voor het eerst in deze week ben ik verder geweest dan de tuin en de voordeur. Ook wel een keer leuk, zo zie je nog eens wat van China.

Ik zit al zolang binnenshuis door het virus. De familie waar ik verblijf is er ook niet. Na hun week in Japan hebben ze besloten om nog een poosje in Hongkong te verblijven, Aankomende maandag zit ik hier 3 weken alleen. Ik weet niet wanneer ze terug komen en daarom ging ik met de oom die tevens ook de chauffeur van de familie is, even boodschappen doen. Voordat we de winkel überhaupt binnen mochten werd onze temperatuur eerst gemeten. Dit gebeurd met een soort scan pistool dat op je slaap wordt gericht. Leek wel een beetje op de zelfscan. Met 36.7 mocht ik gelukkig naar binnen.

Nadat we de boodschappen hadden gedaan gingen we terug naar het appartementen complex. Ik weet niet of ik dit al eens had uitgelegd, maar om op het terrein te komen moet je dus eerst door een slagboom en voetgangers door een andere poort. Niemand komt binnen zonder pas, een goedgekeurd kentekenplaat of toestemming van de beveiligers. Maar hier werden we dus nog een keer gecontroleerd op temperatuur. Dit is natuurlijk erg geruststellend omdat je zeker weet dat er geen zieke mensen op het terrein zijn die jou ook ziek kunnen maken. Maar tegelijkertijd, wat nou als mijn temperatuur te hoog was? Mocht ik dan niet het terrein op? Waar moest ik dan heen? Gelukkig is dat allemaal niet gebeurd en was mijn temperatuur nog steeds goed. Dus zit ik hier lekker te genieten van mijn puddingcakeje.

Liefs,

Loïs